Bangkok here we come!

Eerste dagen in Azië: Bangkok

Door: Sofie.

Donderdag ochtend 3 januari te Arnhem Zuid; 7.00u gaan we de auto in om tegen 8.30u op Schiphol te staan.Ik heb best goed geslapen,wat ik van te voren niet gedacht had. Bagage inchecken gaat tegenwoordig helemaal automatisch en zonder evt. chagrijnige KLM dames te moeten passeren. Een enkele druk op de knop en daar gaan de schappelijk ingepakte backpacks van 7 en 9 kilo. Kom goed aan alsjeblieft!
Na een korte relaxte vlucht eerst een stop in Parijs. Vervolgens mogen we na wat tijd gedood te hebben het volgende vliegtuig in, voor een best-wel-lange-vlucht-voor-een-danseres-die-niet-langer-dan-twee-uur-op-haar-kont-kan-zitten. Ik had mezelf beloofd niet op de klok te kijken tussendoor. Toen ik dacht dat we toch al zeker 7 uur onderweg waren, mocht ik even kijken van mezelf en het bleken er helaas pas 5 te zijn. Nog maar een filmpje en een dutje en uiteindelijk landden we na een vlucht van 11 uur in Bangkok, in the land of smiles. Daar mochten we fijn een dikke rij in voor de paspoort controle, maar na een uurtje waren we ook daar doorheen en hadden van de Bhats op zak. Op naar de taxi's. (Nick racete in rap tempo over het vliegveld,alsof hij precies wist waar we naartoe moesten en ik besloot te volgen want stil blijven staan is ook zo stom en brengt je zeker nergens. Bovendien klopte het uiteraard, hij racete meteen de goede kant op.)

Na een taxiritje van een dik half uur kwamen we aan bij Khao San Road. Voor iedereen die eerder in Bangkok is geweest een wel bekende plek en niet te missen voor Backpackers, een centrale plek om van daaruit de rest van Thailand te gaan verkennen. Het stikt er dan ook van de barretjes,hostels, kraampjes met kleding, souvenirs en eettentjes. wij liepen meteen naar The Wild Orchid, een paar straatjes verderop. Hier hebben Joey, Carmen, Cor en Louise ook geslapen en het ligt tegenover het Hostel waar Nick 4 jaar geleden verbleef. Het was echter pas 9.30 u (al voelde het voor ons meer als 17.00u of later) en we konden pas inchecken vanaf 12.00u. Geen probleem, want we hadden best trek in een ontbijt, dus bestelden we, of zeg maar Nick, 2 koffie, 3 fruitshakes, een fruitsalade en gebakken rijst met garnalen bij de overburen (want daar is het ontbijt lekker aldus Nick en uiteraard was dat waar). Even bijkomen, backpacks droppen en op naar de massage salon. Daar hebben we ons een uur laten verwennen door - naar eigen zeggen - 'tijgers' ,oftewel pittige Thaise dametjes die net zo hard kunnen knijpen als Mirjam, en ze noemden Nick de 'Buffalo'. Haha. Na zo'n lange vlucht is dat heerlijk kan ik je vertellen (de massage, niet de Buffalo).

Toen nog een drankje (ik was zo slim om een ice Coffee te bestellen want die zag er lekker uit, maar was even vergeten te checken of het geen ijs van kraanwater was. Dit heb ik toen maar niet meer gevraagd en gewoon de proef op de som genomen. So far so good, op wat buikkrampen na) en inchecken in een kleine, maar prima kamer 'with window'. Nou dat raam stelde niet zo veel voor want het keek uit op een grote dode muur. Geen kakkerlakken gespot,Carmen, dus waar je die onzin verhalen vandaan haalt... ;-)
Toen gaan douchen en slapen, zo ver as dat ging (nick uiteraard wel met zijn production factory ritmes, oftewel: slaap wanneer je maar kunt op bank/bed/grond). Ikzelf uiteindelijk ook nog even en om 19.00 zijn we een rondje gaan lopen door Bangkok by night en hebben we de zingende Ken weer ontmoet die net als 4 jaar geleden met zijn belabberde Engelse uitspraak heel wat bekende popnummers wegspeelde op z'n gitaar. Hij herkende Nick meteen en zwaaide blij en brabbelde iets over 'an old friend' in de mic. volgens Nick is zijn gitaarspel vooruit gegaan en zijn Engels nauwelijks, Joey mag zeggen of het klopt aangezien hij een half jaar geleden met Carmen op dezelfde plek Ken verraste met een bezoek. In de betreffende bar de eerste Thom Ka Kai soep, noodles en spring Rolls gegeten (heerlijk) en Thaise biertjes gedronken tot Nick slaapdronken van zijn stoel begon te schuiven en de muzikale opvolger van Ken ook klaar was met spelen en zingen. (Nb. Nick was echt slaapdronken niet te verwarren met dronken, dat was Sofie bijna wel na de nodige biertjes in combinatie met slaaptekort). Op de terugweg naar t hostel heb ik nog een lekker flodderbroekje gescoord om mijn backpack imago vast wat meer kleur te geven en heb tevens ontdekt dat ik echt niet kan afdingen,wat ik eigenlijk al wist. Inmiddels ligt Nick al bijna een uur te tukken en ik denk dat ik zijn voorbeeld ga volgen, aangezien we morgen om 7.00 lekker naar de weekend markt gaan hobbelen. Wordt vervolgd.

Bangkok here we come!

Door: Nick

Na een prima vlucht (met een heerlijk hindoestaanse vegetarische schotel, waar Sofie haar vingers bij aflikte) kwamen we aan in het zinderende, 33graden tellende Bangkok.
Geen tijd te verliezen, want voordat je voorbij die paspoortcontrole bent.....
Vandaar dat ik direct uit het vliegtuig er al goed de pas erin had, buiten het feit dat na tien uur in een te krap vliegtuig, een stukje lopen erg lekker is. Hoopte ik hiermee het gros van de mensen voor te zijn. Helaas zag Sofie een toilette op de route en het plan viel in duigen. Dan maar overschakelen op de vakantiemodus en een uurtje in de rij staan.

Bangkok voelt toch wel een beetje als thuiskomen. Na de drukke voorbereidingen voor onze reis; het huis verhuren, de auto schorsen, atelier opruimen, de bedrijfjes goed achterlaten, de laatste opdrachten, administratie, de feestdagen en het warme afscheid van al onze dierbare.
Jullie dierbare zijn natuurlijk ook erg belangrijk geweest om deze " soort van honnymoon" mogelijk te maken. Door de royale bijdragen van een ieder tijdens onze " love is easy" kunnen we ook echt de reis maken die we willen. En daar gaan we dan ook zeker van genieten. Het is ook een herinnering die bij mij de laatste dagen op borrelt. Het fantastische feest, met de heerlijke muziek, eten en liefde.

Voor mij is Azië niet onbekend terrein meer, ik vlieg nu voor de 5 keer richting het continent. Maar ik kan me ook heel goed de eerste keer herinneren en het was mooi dat ik daar wat terug van zag in Sofie. Sofie keek de eerste dag alsof ze een Boeddha zag huppelen. Je zag die grote konijnen ogen constant de omgeving scannen. Ohhh, zei ze, kijk al die lichtjes en ruik al die geuren en zie die mensen. Hier kon ze wel aan wennen en dan te bedenken dat we nog 110 dagen moeten. Het plan is om deze week richting ko-tao te reizen ( tip van Joey)
Daar wachten op ons palmboom witte stranden, kokosnoot cocktails, azuurblauw water met gekleurde koraalriffen en verse krab en visschotels. Dit wordt een fijne winter.