Songkran
Door: Nick
Blijf op de hoogte en volg Sofie
18 April 2013 | Indonesië, Ende
Het begon allemaal met een vergissing...
Onze twee Canadese circusvrienden, annex vuurvechters, verlieten Cambodja eerder dan wij, om Songkran mee te maken in Bangkok. Aangezien wij 10 dagen later pas in Bangkok zouden moeten zijn om ons vliegtuig richting Amsterdam te halen, besloten we niet met ze mee te gaan. We zouden nog 4 daagjes extra in Cambodja verblijven. Als je niet weet wat je mist, heb je niks gemist, zeg ik maar zo. Wie weet wat ons allemaal in Cambodja zou overkomen? Maar wat Songkran precies was, had ik ook niet opgezocht.
We zwaaiden ze uit, het was een intens afscheid. Je staat er versteld van hoe snel je een intense vriendschap met iemand kan opbouwen in korte tijd. De vakantie naar Canada en een roadtrip naar San Francisco staat al gepland. Met zijn vieren hadden we net 4 dagen feest gevierd in Siem Reap en de indrukwekkende tempels van Angkor Wat bezocht. Het hoofddoel van onze trip naar Cambodja. Op de waarbenjij.nu nick12hoven staat een verslag van 4 jaar geleden, veel is er niet veranderd. Nog steeds meer dan schoon.
De nachtbus met daarin de Canadezen vertrok en de volgende ochtend vertrok onze bus naar Battambang. Een stadje met oud koloniale Franse roots. Geen hoogtepunt. Hoewel: de 3 miljoen vleermuizen die we uit een donkere grot zagen vliegen en een slang in de lucht vormden van 12 kilometer, staat in mijn geheugen gegrift. Net zoals de killing caves, grotten van 23 meter diep waar slachtoffers gemaakt door de Rode khmer werden ingegooid, net zoals hun baby's. 10.000 lijken alleen al op die plaats gevonden. En Amerika en Europa deden niks...
Afin, Songkran is Boeddhistisch nieuwjaar en ik had beter moeten weten. Vier jaar geleden strandde ik in Hanoi, Vietnam, tijdens Ted, het Chinees nieuwjaar. Vier dagen heb ik in mijn korte broek rondgelopen in 4 graden Celsius. Alles was gesloten. Ik en mijn Duitse en Engelse medereizigers hebben ons toen 4 dagen in leven gehouden met instant noodles van het Guesthouse.
Sofie en ik belandden in Battambang en hetzelfde stond ons te wachten, zeiden ze. Geen vervoer, alles dicht. Alleen op zondag ging er nog een bus richting Bangkok. Vier dagen in Battambang was geen optie, dus na een volle, drukke dag de volgende ochtend een reis van 10 uur richting Bangkok, toch maar. Om vanuit daar, na Songkran, een bus te pakken naar Koh Chang. De Thaise bestemming die we wilden halen na Battambang en Cambodja. Een beetje om, dat wel. Maar hé, dan konden we toch nog met onze Canadese vrienden nieuwjaar vieren!
Onze vrienden waren na twee dagen Bangkok echter vertrokken, 2 uur alvorens wij er aankwamen. Pindakaas. Sofie en ik waren weer samen op reis. Ook zeer plezant.
Songkran, Boeddhistisch nieuwjaar. De traditie; men wast zich met water om schoon aan een nieuw jaar te beginnen. Het is een eer als men elkaar wast, zoals de ene hand de andere. In de metropool Bangkok heeft dit geresulteerd in een totale pelgrimstocht van heel Azië plus backpackers om hier het nieuwe jaar in te luiden met werelds grootste watergevecht.
In de tien meter van onze TukTuk, die om de haverklap met water werd bekogeld, naar het gekozen hotel, moesten we hordes watergevechten ontwijken. We waren half nat. Dat was een geluk. Om ons na de lange reis gelijk in het gevecht te bevinden, leek ons geen goed plan. Oorlog vergt voorbereiding en tactiek.
De volgende ochtend kochten we de grootste waterpistolen die we onder de 10 euro per stuk konden vinden. Oorlog drijft de economie tot grote hoogte. En in mij de kleine masochist.
Met ze tweeën gingen we op pad. De drukte: stel je 10 keer de hoeveelheid mensen voor in Arnhem tijdens de al drukke dag 'living statues' of 6 keer de hoeveelheid mensen in een al druk Ikea pakhuis tijdens tweede paasdag. Iedereen tot de tanden bewapend met angstaanjagende supersoakers en tabletten klei. Schuivend door de menigte spoten we als volleerd scherpschutters de ene na de andere Aziaat tussen de ogen. Maar ik had mijn peloton graag uitgebreid met een snelle Joey, een brute Sijmen, een knappe Marko, een gekke Niklas, een bebaarde Tidde, een dichtende Jesse en een gezellige Kit. Met z'n tweeën win je geen oorlog, met liefde wel. Gelukkig was daarom de overwinning aan onze kant, want we hadden samen een van de meest onvergetelijke dagen van onze reis.
Het lot.
Tot de late uurtjes ging het vechten door. Wij trokken ons voor het einde terug, want de volgende dag hadden we vroeg de bus te pakken naar Koh Chang. We beloofden onszelf plechtig om ons daar drie dagen koest te houden, alvorens we het drukke leven weer aan zullen gaan in Arnhem.
'T is mooi geweest, stay humble, inspired, and we will join your forcess soon.
X Nick
Onze twee Canadese circusvrienden, annex vuurvechters, verlieten Cambodja eerder dan wij, om Songkran mee te maken in Bangkok. Aangezien wij 10 dagen later pas in Bangkok zouden moeten zijn om ons vliegtuig richting Amsterdam te halen, besloten we niet met ze mee te gaan. We zouden nog 4 daagjes extra in Cambodja verblijven. Als je niet weet wat je mist, heb je niks gemist, zeg ik maar zo. Wie weet wat ons allemaal in Cambodja zou overkomen? Maar wat Songkran precies was, had ik ook niet opgezocht.
We zwaaiden ze uit, het was een intens afscheid. Je staat er versteld van hoe snel je een intense vriendschap met iemand kan opbouwen in korte tijd. De vakantie naar Canada en een roadtrip naar San Francisco staat al gepland. Met zijn vieren hadden we net 4 dagen feest gevierd in Siem Reap en de indrukwekkende tempels van Angkor Wat bezocht. Het hoofddoel van onze trip naar Cambodja. Op de waarbenjij.nu nick12hoven staat een verslag van 4 jaar geleden, veel is er niet veranderd. Nog steeds meer dan schoon.
De nachtbus met daarin de Canadezen vertrok en de volgende ochtend vertrok onze bus naar Battambang. Een stadje met oud koloniale Franse roots. Geen hoogtepunt. Hoewel: de 3 miljoen vleermuizen die we uit een donkere grot zagen vliegen en een slang in de lucht vormden van 12 kilometer, staat in mijn geheugen gegrift. Net zoals de killing caves, grotten van 23 meter diep waar slachtoffers gemaakt door de Rode khmer werden ingegooid, net zoals hun baby's. 10.000 lijken alleen al op die plaats gevonden. En Amerika en Europa deden niks...
Afin, Songkran is Boeddhistisch nieuwjaar en ik had beter moeten weten. Vier jaar geleden strandde ik in Hanoi, Vietnam, tijdens Ted, het Chinees nieuwjaar. Vier dagen heb ik in mijn korte broek rondgelopen in 4 graden Celsius. Alles was gesloten. Ik en mijn Duitse en Engelse medereizigers hebben ons toen 4 dagen in leven gehouden met instant noodles van het Guesthouse.
Sofie en ik belandden in Battambang en hetzelfde stond ons te wachten, zeiden ze. Geen vervoer, alles dicht. Alleen op zondag ging er nog een bus richting Bangkok. Vier dagen in Battambang was geen optie, dus na een volle, drukke dag de volgende ochtend een reis van 10 uur richting Bangkok, toch maar. Om vanuit daar, na Songkran, een bus te pakken naar Koh Chang. De Thaise bestemming die we wilden halen na Battambang en Cambodja. Een beetje om, dat wel. Maar hé, dan konden we toch nog met onze Canadese vrienden nieuwjaar vieren!
Onze vrienden waren na twee dagen Bangkok echter vertrokken, 2 uur alvorens wij er aankwamen. Pindakaas. Sofie en ik waren weer samen op reis. Ook zeer plezant.
Songkran, Boeddhistisch nieuwjaar. De traditie; men wast zich met water om schoon aan een nieuw jaar te beginnen. Het is een eer als men elkaar wast, zoals de ene hand de andere. In de metropool Bangkok heeft dit geresulteerd in een totale pelgrimstocht van heel Azië plus backpackers om hier het nieuwe jaar in te luiden met werelds grootste watergevecht.
In de tien meter van onze TukTuk, die om de haverklap met water werd bekogeld, naar het gekozen hotel, moesten we hordes watergevechten ontwijken. We waren half nat. Dat was een geluk. Om ons na de lange reis gelijk in het gevecht te bevinden, leek ons geen goed plan. Oorlog vergt voorbereiding en tactiek.
De volgende ochtend kochten we de grootste waterpistolen die we onder de 10 euro per stuk konden vinden. Oorlog drijft de economie tot grote hoogte. En in mij de kleine masochist.
Met ze tweeën gingen we op pad. De drukte: stel je 10 keer de hoeveelheid mensen voor in Arnhem tijdens de al drukke dag 'living statues' of 6 keer de hoeveelheid mensen in een al druk Ikea pakhuis tijdens tweede paasdag. Iedereen tot de tanden bewapend met angstaanjagende supersoakers en tabletten klei. Schuivend door de menigte spoten we als volleerd scherpschutters de ene na de andere Aziaat tussen de ogen. Maar ik had mijn peloton graag uitgebreid met een snelle Joey, een brute Sijmen, een knappe Marko, een gekke Niklas, een bebaarde Tidde, een dichtende Jesse en een gezellige Kit. Met z'n tweeën win je geen oorlog, met liefde wel. Gelukkig was daarom de overwinning aan onze kant, want we hadden samen een van de meest onvergetelijke dagen van onze reis.
Het lot.
Tot de late uurtjes ging het vechten door. Wij trokken ons voor het einde terug, want de volgende dag hadden we vroeg de bus te pakken naar Koh Chang. We beloofden onszelf plechtig om ons daar drie dagen koest te houden, alvorens we het drukke leven weer aan zullen gaan in Arnhem.
'T is mooi geweest, stay humble, inspired, and we will join your forcess soon.
X Nick
-
18 April 2013 - 16:48
Cor:
Komt nou snel dichterbij he... -
18 April 2013 - 20:50
Mirjam:
Wat een prachtige reis hebben jullie,maar vind het toch wel erg fijn om deze zonnetjes thuis te ontvangen, genoeg is genoeg.Heb de kriebels al in mijn buik en ben zachtjes aan afscheid aan het nemen van Johnny.Lievers gauw ga ik jullie mijn knuffels geven, maar eerst nog een lange reis sterkte ermee,
mama mirjam -
21 April 2013 - 14:48
Lise Anna :
Nou was ik toevallig met tweede paasdag in de Ikea. Klinkt jullie avontuur toch net wat leuker!! Geniet van de laatste dagen en avonturen. Hopelijk tot heel snel!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
