Indonesie: feels like home!
Door: Sofie
Blijf op de hoogte en volg Sofie
12 Februari 2013 | Indonesië, Medan
Door Sofie
12 januari 2013. Medan, Sumatra.
'Het is twee uur 's nachts, we liggen op bed. (...) In een hotel in een stad waar niemand ons hoort, waar niemand ons kent en niemand ons stoort.'
Laat ik ermee beginnen dat we afgelopen nacht niet snel zullen vergeten. Dat zou iets positiefs kunnen zijn, aangezien we precies 2 maanden geleden officieel in het huwelijksbootje stapten, lekker weg zijn en weg van elkaar. Helaas is het om andere redenen. De authentieke voedselvergiftiging kwam om de hoek kijken. Het was nog even een gepuzzel waar het aan had gelegen, aangezien we ons aan het begin van de avond rot begonnen te voelen en onze Canadese vrienden nergens last van hadden (we hadden alle vier dezelfde nasi goreng op als lunch). Het zou de Lariam wel zijn. Maar nadat Nick al 2x boven de pot had gehangen en Sofie er ook aan moest geloven kwam Nick tot de briljante conclusie dat het de pittige sambal/chillisaus was geweest. Onze Canadese vrienden hadden namelijk 'regular soyasauce' besteld, want die hielden niet van 'too spicy'. Tsja, wij wel. Goed, we zullen jullie de smakelijke details verder besparen, maar tegen de tijd dat om 4.50 a.m. de Moskee naast ons hostel met islamitische (keiharde) gebeden begon die een half uur aanhouden hier, hadden wij nog geen oog dichtgedaan en konden we de stappen richting het toilet dromen. Thank Allah, hadden we een eigen badkamertje.
Vandaag dus een noodgedwongen rustdag. Eindelijk geeft het mij de tijd de week te overdenken en beschrijven, want het was me het weekje wel. Waar te beginnen?
Goed; Penang, Maleisië. Het walhalla van streetfood en streetart, met hier en daar een gek of een prostituee op de hoek. Een Little India, waar de bollywood muziek uit de boxen knalt, heerlijke en goedkope chapati's en garlic naan je om de oren vliegen. We hebben er een fijne 5 dagen vertoefd. Het was warm, het was multiculti en de sfeer was relaxed. Het opvallend goed geregelde bussen netwerk bracht ons naar het strand (Ooit 'n paraglydende moslima gezien voortgesleept door speedboot incl. Boerka en zwemvest? Wij wel.), naar tempels en het treintje omhoog naar Penang Hill, vanwaar je een verbluffend uitzicht hebt over de stad Georgetown.
En uiteraard hebben jullie Nicks artikel gelezen over zijn Maleisische voedsel soulmate. Ik heb nog een ontzettend stinkverhaal over een zwerver(?) in een bus, maar dat vertel ik wel een keer live, want anders wordt het wel een erg ranzig verslag dit keer.
Maandag 4 februari werd het tijd om naar Indonesië te vliegen. We pakten onze biezen en vertrokken richting vliegveld. In de vertrekhal keken we uit het raam, de lucht begon inmiddels behoorlijk te betrekken. Hoe toepasselijk; wij gaan ervandoor en de bliksem en donder barsten los. Nick begon vrolijk te vertellen dat hij gedroomd had dat het vliegtuig zou crashen, maar ik hoefde me geen zorgen te maken want in zijn droom hadden we het overleefd. Ik zei dat hij nu zijn kop moest gaan houden. Al weet je dat als je met Nick reist, je meestal goede dingen overkomen (ik vergeet daarbij voor het gemak even de eerste alinea van dit verslag). Sofie echter, heeft een gave om zo af en toe de verkeerde mensen aan te trekken. Joey zal zich in dit verhaal herkennen. Zo waren er in diezelfde vertrekhal zo'n 10 Indisch/Maleisische mannen gesignaleerd, er was iets mee aan de hand. Ik zei tegen Nick; 'O kijk, volgens mij zijn die mannen niet helemaal 100% en is dat daar hun groepsleider'. Waarop Nick zei: 'Zoef, die mannen zijn gewoon er-rug dronken.' Ik moest even drie keer in mijn ogen wrijven, maar toen zag ik inderdaad de bloeddoorlopen ogen en de ongecontroleerde bewegingen van een stelletje wasted zuiplappen, wij noemen ze de savages. Ze trokken behoorlijk de aandacht. Je raadt het al, de ergste van het stel zat naast mij. De vlucht duurde maar een uurtje, maar de turbulentie en donder opgeteld bij een kwijlende, in slaap vallende savage buurman, die volgens Nick steeds naar mijn borsten zat te staren, maakten het tot een interessante vlucht die voor mij meer dan lang genoeg duurde. Voor de zekerheid douwden we hem bij de landing een kotszakje in handen, gelukkig kwam het niet zo ver. Ik denk niet dat ik het drooggehouden had.
Aan boord van het Air Asia vliegtuig waren ook twee Canadese mannen, die we na een korte taxirit in het hostel aantroffen waar wij ook wilden verblijven. Marc Gauthier, 52 jaar en sinds een half jaartje fulltime Backpacker (huis en bedrijf verkocht, veel geld op de bank, jawel, het kan). Hij hoopt ooit zijn paradijs op aarde te vinden en daar een stuk land te kopen. Yvan Huppe, net 40 jaar ('oh no, don't mention the 40, I still feel 14'), website bouwer voor de Canadese overheid en zwaargewicht heffer in zijn vrije tijd, tevens ex-militair met de nodige buitenlandse missies op zijn cv. Deze twee vrienden uit Ottowa werden onze reiskompanen voor de daarop volgende 8 dagen. Yvan bleek een ware komiek, altijd vrolijk en adrem, een ronduit geweldige vent met aanstekelijke lach waar wij erg om hebben gelachen. Met zijn enorme spierballen, tattoos en korte beentjes ook een grappige verschijning.
5 feb. 'Welcome to the Hotel Bukit Lawang, such a lovely place (...) what a nice surprise.'
De dag erop: op naar Bukit Lawang, startpunt voor Orang Oetan jungle trekkings! In de minivan: driver Mohammed, wij twee, de Canadese vrienden en een Frans koppel, Claire et Alexis, waar de relatie op dat moment niet geheel duidelijk van was (later bleek: baas en werkneemster/vrienden, al was Alexis volgens Nick duidelijk heimelijk verliefd op de veel jongere schone en speelde een soort vaderfiguur. Wij hebben er met Yvan en Marc hele soaps omheen bedacht). Mohammed baande zich een weg door de verkeersgekte van het hectische en stoffige Medan. Na 3 uurtjes kwamen we aan in een veel groenere, rustigere omgeving. Sumatra Jungle: Gunung Leuser park! We werden begroet door 'Eddy Bloemkool' die ons de kamers wees en ook onze gids zou zijn voor de trekking.
Het dorp is echt prachtig en authentiek, gammele loopbruggen met gaten en al leiden je over de bruine rivier, meisjes klampen ons aan om op de foto te gaan. De jongens willen hier allemaal maar een ding: gids worden in de jungle, zodat ze de (westerse) vrouwen voor het uitkiezen hebben en met de toeristen kunnen aanpappen. Het team is een fantastische club van gidsen, loopjongens en dragers, koks, tentenbouwers en entertainers. Meestal zijn ze alles in een. Het is duidelijk dat de mensen hier trots zijn op 'hun jungle' (wat daar nog van over is, 1/3 is - vaak illegaal - gekapt). Hun woorden: 'you may be rich, but we are so happy with our lives.' Met veel passie werd er 's avonds muziek gemaakt en gezongen, veel songteksten werden aangepast naar eigen inzicht. Wij moesten er ook aan geloven en 'Het is een nacht' van Guus Meeuwis meebrullen. De Nederlandse woorden vliegen je er om de oren, je voelt je bijna thuis hier! 'Hoe gaat het?' 'lekker eten, lekker slapen?'
De volgende dag gingen we om 9.00 op pad, eerst een stuk rubber plantage door ('we call these trees condom trees!') en dan echt de jungle in. We hadden al gauw een hele groep 'punky monkeys' gespot. Hilarisch was dat de gidsen elkaar opbelden om te melden waar de Orang oetans gespot waren. (By the way, Orang = mens, Oetan = woud) Gaat er ineens een mobiel af in de jungle. Zo deden we een pittig stukje trekking wel 3x omdat de Orang oetans zich steeds verplaatsten en we ze steeds net misliepen. Daar vonden we dan uiteindelijk een vrouwtje, 7 maanden zwanger. Bijzonder! Heel relaxed zat ze te poseren. Eddy vertelde dat ze semi-wild is. Diep in de jungle heb je ook de echt wilde Orang Oetans, maar die laten zich nauwelijks zien aan mensen. Later hebben we ook nog 'Wati' gespot, een van haar Orang Oetan kinderen, een puberaap. Die kwam ook heel dichtbij, op aanraak-afstand (al mag je ze absoluut niet aanraken). Na de lunch begon het te regenen, wat voor een extra jungle gevoel zorgde, we besloten daardoor de korte route te doen. Rond 15.30 waren we bij het kamp en konden we de waterval in voor verkoeling. De Franse Claire had niet bijster over haar outfit nagedacht en ging in haar doorschijnende bh het water in. Haar volle Franse memmen in het zicht van alle Moslim gidsen, Yvan en Nick giechelden als kleine jongens nadat Yvan de tepels van Claire 'pepperoni niples' noemde.
Er kwamen meerdere groepen bij elkaar en na de 'thee met een koekje' (letterlijk Eddy's woorden) werd er voor een prima avondmaal gezorgd. Omringt door Cheeky monkeys, die zo brutaal zijn als maar kan, aten we en 's avonds kwamen de sterke verhalen en kaarttrucs uit de zak. Plassen was best een spannende onderneming, aangezien donker in de jungle echt donker is en de Monitor Lizards en slangen aanwezig zijn op kleine afstand. Nick moest dan ook even mee, hihi.
We sliepen op heel dunne matjes op keihade grond, dus geen oog dicht gedaan, maar Who gives a damn? Gewekt door daglicht, volgende ochtend op tijd rond het ontbijt en weer door! Iets na noon bereikten we de rivier, een prachtig stukje jungle. Daar kregen we lunch, konden we zwemmen en werden de Rafts in gereedheid gebracht. Het was heerlijk weer en in een uur ratften (in rubber tubes de rivier af) waren we rond 14.00 weer terug in Bukit Lawang. Daar hebben we lekker schone kleren aangedaan en kaartspelletjes gespeeld ('Eucher' gaan we jullie bij thuiskomst leren, voor de liefhebbers!) Na een paar uur barste de moessonregen los. 'S avonds op de brug naar het indrukwekkende schouwspel van de rivier gekeken, die hele stukken van huisjes meespoelde. Het geluid van de rollende stenen was oorverdovend. Zoiets maak je niet vaak mee!
De dag erop weer de minivan in: op naar Danau Toba, oftewel het Tobameer, een goede 7 uur rijden. De taxichauffeur was van het kaliber 'laat er geen gras over groeien' en mijn eigenste moeder had tijdens deze rit zeker 10x een hartaanval gekregen. Wat een maniac. (Als je wil inhalen kan je toch best op de 4e baan gaan spookrijden? Pfff) Anyway: Danau Toba is een van de grootste en het diepste meer van Azië. Hierin ligt (schier)eiland Samosir en daarin liggen weer twee kleinere meren. Het is er adembenemend mooi! Een Ferry brengt je in 40 min.naar het eiland en daar hebben we, wederom in de regen, naar een beschikbare kamer gezocht. Uiteindelijk zijn de mannen in een luxer resort gaan zitten en wij iets verderop in backpackers homestay Liberta, waar Mr.Moon samen met zijn hele gezin voor een plezant verblijf zorgt (en goedkoop!). Hier hadden ze een hete douche, die wij al in geen weken meer gehad hadden, dat was wel even heerlijk! Wel werd het ons duidelijk dat het toch echt regentijd was, want we hebben de nodige buien op ons dak gekregen, maar nog steeds lekker warm (30 graden). We hebben in de twee dagen die volgden motorbikes gehuurd en het eiland verkend. Jullie zullen de plaatjes a la ansichtkaarten voorbij hebben zien flitsen op Facebook, echt een fantastische natuur.
Gisteren zijn we weer naar vasteland gekeerd en hebben we met zijn vieren een taxi ingehuurd die met ons een toer heeft gedaan vanaf het meer, langs waterval, authentiek dorp, Berestagi en de Sibayak vulkaan die we beklommen hebben. Een bijzondere ervaring, helemaal omdat deze vulkaan werkend is, stoom en een bijtende zwavelgeur is aanwezig in de gehele omgeving. Het pad was niet geheel duidelijk, op sommige plekken door de regen vervaagd, waardoor er enig geklim en geklauter aan te pas kwam, maar dat was natuurlijk peace of cake voor deze getrainde jungle trekkers. Daarna nog even een snelle duik in de Hotspring door Yvan en mij en toen weer richting Medan, waar ons Indonesië avontuur begon. De cirkel is rond. Morgen vliegen we naar Bandung, Java. Vanuit daar vervolgen we, waarschijnlijk per trein, onze route naar Yogyakarta, het 'culturele hart' van Indonesië. Maar eerst nog even een goede nachtrust pakken, want op dat ene uurtje slaap van vannacht, gaan we het niet trekken. Welterusten!
-
12 Februari 2013 - 14:28
Cor:
Super! Prachtig! -
12 Februari 2013 - 15:19
Tidde:
Klinkt goed allemaal! Veel plezier in Bandung! Het Parijs van Java! :) xx -
12 Februari 2013 - 15:26
Carmen:
Wauw Sofie, met de foto's erbij kan ik het helemaal volgen! Mooi stuk heb je geschreven. Hopelijk voelen jullie je snel weer beter, maar een paar daagjes rust kan ook wel lekker zijn misschien, als ik zo lees hoeveel jullie ondernemen. Heb jullie op Skype toegevoegd (was nog niet) dus misschien spreken we elkaar binnenkort? Liefs xxxx Miss you
-
12 Februari 2013 - 16:50
Lise Anna:
Heerlijk! Ik net heavy rapport ingeleverd bij Raad van Bestuur en dan even wegdromen bij jullie verhalen. Ben blij dat jullie goed schrijven! Even ORSje tegenaan en niet zoveel pittigheids meer he! Dikke kus -
12 Februari 2013 - 17:01
Anke Vervoort:
He Nick en Sofie,
Wat grappig zeg! Ik had jullie waarbenjijnu-account van Wil gekregen en zit zojuist te lezen. Ik herken alle plekken en ervaringen, zelfs Eddie Bloemkool ken ik ook! Ik wil jullie nog 1 tip meegeven als jullie nog op Java zijn, check Ijen-plateau in het oosten. Als het toegankelijk is, de meest onaardse plek die ik heb gezien! Veel plezier nog!!!! Grzzz. Anke -
12 Februari 2013 - 17:54
Ineke:
Leuk, we zijn weer helemaal blij. Rust lekker even uit voordat je nieuwe avonturen tegemoet gaat. -
12 Februari 2013 - 18:50
Mirjam:
OO Sofie wat kan je mooi schrijven. Zie het ook helemaal voor me.
Ook het linke rijden van die taxi gozers.Wij hebben ook z'n rit in Nepal gezien. Vorige week was hij op tv als een van de gevaarlijkste wegen. Kwam weer helemaal terug.
Extra geld bieden voor op een weghelft te blijven.
Lieverds geniet en pas op ,nu ook al voor heet eten.
Mirjam -
12 Februari 2013 - 21:08
Eefje:
Hartje -
14 Februari 2013 - 08:02
Lot:
Wat is t toch genieten om jullie verhalen allemaal te lezen! Heerlijk.. Lieffies geniet van jullie waanzinnige avontuur... Heel veel knuffels en n dikke kus van ons ps zoef vastelaovend zonder jou is niet hetzelfde.... Hahaha -
14 Februari 2013 - 09:01
Gert-jan Pappie:
Hoi allebei, leuk verslag Sofie, mocht je nog ooit getroffen worden door lichamelijk ongemak dan moet je inderdaad maar gaan schrijven. Heel beeldend en grappig en soms ook musicaal..... such a lovely place! Bovendien heb je dan een professionele smoes om lekker te reizen, er zijn zelfs koks en food designers die dat nodig vinden voor "inspiratie".
Ik was een beetje verlaat met het lezen, zo vlak voor een vakantie is het altijd een beetje druk, maar nu is de knop inmiddels om, al kreeg ik vannacht weer een lumineus idee, rare hersens, die van GJee. Het wordt nog spannend, want - je gelooft het niet- het grondpersoneel in Düsseldorf staakt: Duitsers die staken! Ze nemen de Euroepese integratie daar wel iets te serieus. We hebben gisteren al naar alternatieven gezocht, maar onze vlucht is -in tegenstelling tot heel veel andere- nog niet gecancelled, dus we gaan dadelijk toch maar eens kijken hoe het nu werkelijk gesteld is met de deutsche Gründlichkeit.
Ik hoop dat onze vakantie net zo leuk wordt als jullie trekking, dan komt het helemaal goed! Heel veel kussen, en zeg tegen Nick dat ie niet zo opzichtig moet slijmen, doet ie dat bij jou ook? -
14 Februari 2013 - 10:42
Sofie Noij-Twaalfhoven:
Geachte GJ
Van mij kunt u nu louter zakelijke antwoorden verwachten.
Hoogachtend, N. Twaalfhoven.
Ps, uw dochter apprecieert wel degelijke superlatieven. -
14 Februari 2013 - 11:06
Sofie:
@tidde: weet je het zeker, Bandung het Parijs van Java? Of bedoel je Yogya? Bandung is vrij ernstig haha, helemaal met de non-stop regenval! @lot, nee natuurlijk is vasteloavend zonder mij n saaie bedoeling haha. Helemaal als je ook nog ns geen halfom mag drinken... Haha! Super dat alles goed gaat met je kleintje! @mapa; hoop voor jullie dat je kan vliegen ! Van de Fransen zijn we dat wel gewend ja, maar van de Duitsers... X -
14 Februari 2013 - 13:04
Ans Kok:
Het blijft spannend....
xAns -
14 Februari 2013 - 14:03
Rosa :
Tsja daar voel ik mij dan toch verantwoordelijk voor om iets te vermelden over de Deutsche Gründlichkeit. ;) Jaja ook in Duitsland wordt een keer per jaar gestaakt, want daar gaat het ook niet meer zo top met werkgever en werknemer. Dusssssss hebben de Duitser een voorbeeld genomen aan de Franse mensen. One Europe - One Love!
Ik duim voor jullie dat jullie vlugt gewoon start. :) En anders kommen jullie lekker bij mij langs. Ook in Düsseldorf kan je super vakantie hebben. Het weer is niet helemaal top maar soms komt het sonnetje doorheen. Nog een voordeel van Düsseldorf - geen voedselvergiftigingen.
Liefs, Roos -
17 Februari 2013 - 19:20
Katinka Twaalfhoven:
Wat een prachtige paradijselijke Honeymoon maken jullie.
Lees vaak in delen, en soms wat later, maar daarom zeker niet minder smullen van al die mooie verhalen! Dikke jus uit Angeren -
18 Februari 2013 - 21:34
Gjine:
Hoi tweede pogng door gj, eerste werd plotseling afgebroken. Daar stond zoal in dat we prima zijn vertrokken uit dusseldorf. Gelukkig zijn er nog europese zekerheden waarop je kunt bouwen, Rosa.
Verder maken we het hier goed
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
